NSIJP is een vereniging voor liefhebbers van het IJslandse Paard; van recreatief tot WK ruiters. Monique vertelt over haar avonturen met het paard en wat het haar heeft gebracht.
Zoete herinneringen aan ponykamp Hesthagi in Beekbergen. Ik was 11, 12 of 13 jaar.
Als twintiger ging ik de wereld rond in de toeristenindustrie. Met hier en daar een paard voor twee dollar op een Indonesisch strand in de vroegte, rond de piramides in Egypte, door de zandduinen van Marokko of in de ruige vlaktes en bergen van Mali. Acht jaar lang in het buitenland was er altijd wel een kans op een ritje.
Eenmaal terug in Nederland heb ik gewerkt als medisch coördinator alarmcentrale en wereldmuziek-marketeer voor zowel Europa als Afrika. Soms was er een collega te porren voor een buitenrit op het strand, maar na een flinke val en een paar hele grote hoeven die langs mijn gezicht flitsten, tanden door de lip en een jaap op mijn knie, zwoer ik dat ik nooit meer op zou stappen. De paarden verdwenen naar de achtergrond.
Mijn reiservaring bleek goed genoeg voor vertaal- en ondertitelwerk in combinatie met het moederschap. En toen gebeurde het: mijn dochter vierde haar 7e verjaardagfeest op de boerderij in Zoetermeer…. met IJslanders! En dan ben je plotsklaps weer 11, 12 of 13 jaar. Fjóla van Adriënne Hoogenboom knipoogde, hinnikte zacht, lonkte met haar witte lokken en ik liet me overhalen. We genoten van ritjes in een Zoetermeers natuurpark.
Van het een kwam het ander. Een paar jaar geleden vloog onze merrie Kría frá Smáratúni vanuit Hvolsvöllur in IJsland naar Luik. We hadden haar uitgezocht van een filmpje op internet, als familiepaard, na enkel wat goede referenties van handelaren te hebben gekregen. Wat is ze mooi, lief en wat een tölt! Natuurlijk moesten we haar herkomst met eigen ogen zien. Het werd een geweldige vakantie met veel ontmoetingen, met iedereen die voor haar had gezorgd.
Vandaag de dag woont Kría met haar 5 IJslander-maatjes tussen de bollenvelden in Noordwijk. Al ben ik niet meer de waaghals van vroeger, ik kan enorm van haar genieten, al is het maar van het geluid van haar malende kaken op het hooi, het grissen van het gras in de zomer, haar pluizige wintervacht, haar zachte ogen en meelsnoetje en natuurlijk haar taktzuivere tölt.
Toen IJslanderssport aankondigde te stoppen met de webshop voor alle artikelen, met uitzondering van de zadels, heb ik geen seconde geaarzeld. Hoe leuk is het om al die mooie merken toegankelijk te houden in de regio, nieuwe vondsten te delen en andere IJslander-liefhebbers er blij mee te maken.
Zo werd als kers op de taart IcelandicHorseShop.nl geboren in december 2018. Het streven is een collectie van bekend en uniek, voor iedereen die houdt van het IJslandse paard.
Monique De Bussy